Esther komt terug van de nieuwe wereld

Lieve allemaal,

Dit is dan echt de laatste blog. Ik ben nu al weer twee weken thuis, en alles is heel vertrouwd. Ik heb alweer veel mensen gezien, en ben weer bezig met een normaal schema aan de gang te krijgen. Werk zoeken, dat vooral, zodat er nog wat centjes verdient kunnen worden voordat ik op kamers ga.
Toen ik door de douane was ging alles heel gesmeerd. Ik heb een prettige vlucht gehad en geen problemen, dus ik was snel bij Cindy Thornton. Ze stond me op te wachten op het vliegveld en bracht me daarna naar haar huis. De Amerikaanse familie is heel ver weg aan mijn vaders kant, maar een paar jaar geleden hadden we een deel leren kennen doordat Steven Thornton en zijn vriendin Olivia in Nederland kwamen fietsen. Steve is de zoon van de nicht van mijn oma. In juni ben ik samen met een vriendin naar New York te gaan voor ons examen en daar hebben we de hele familie Thornton leren kennen.
Bij haar huis aangekomen heb ik als eerste naar huis gebeld om te zeggen dat ik veilig was aangekomen. En nadat ik gegeten en heerlijk gedoucht had ging ik naar bed. Een superzacht bed! Wow! De volgende dag heb ik weer met papa en mama geskypet en vervolgens zijn we naar Joyce gegaan, Cindy's zus op Long Island. Daar ontmoette ik ter gelegenheid van Joyce, haar zoons en mijn verjaardag, de hele familie weer. Margaret is de nicht van mijn oma, en heeft 6 volwassen kinderen: Cindy, Richard, Joyce, Regina, Steven en Billy. Alleen Richard heb ik niet gezien. We vierden feest, skypten wederom met mijn ouders en aten lekker veel. Ik had ook pepernootkruiden meegenomen, dus ook nederlands snoep kwam in een grote schaal op tafel te staan.
's Avonds bleef ik bij Joyce slapen, samen met Cindy. De volgende dag was het 14 maart, en Joyce haar verjaardag, dus gingen Cindy, Joyce en ik samen uit eten, ergens op Long Island. We hebben eerst wat rondgereden, zodat ze alles aan mij konden laten zien. Dat was heel gezellig. 's Avonds vertrokken Cindy en ik naar haar ouders, Margaret en Dick. Het was geweldig om het huis te zien waar mijn vader ook was toen hij 16 jaar was (hij ging ook naar New York) en we gingen alweer uiteten. Wow. Daarna hebben we veel gepraat over Nederland en over onze connectie, want Marge en Dick zijn best kletskousen, fantastisch.
Ondertussen had ik ook het huis van politievrouw Regina gezien, en zo ging ik ongeveer elk huis langs. Want nadat ik een avond bij opa en oma Thornton had gelogeerd ging ik door naar Steve en Olivia in Brooklyn. Daar was ik de vorige zomer geweest. Cindy nam daar afscheid van mij, het was geweldig hoe ze mij had rondgereden en met alles was meegeweest, bovendien is ze een leuke vrouw, en wij hebben best wel veel gemeen.
Bij Steve en Olivia heb ik vrij weinig gedaan, gewoon rondgehangen, en 's avonds heb ik gekookt voor Olivia, die heel hard moet werken. We maakten er een gezellige avond van. De volgende dag ben ik weer Manhattan niet in gegaan, totdat het laat was en ik mijn logeerspullen bij het volgende adresje kon achterlaten. Dat was bij Michiel, die woont in de Upper East Side van New York in een wolkenkrabber.
Daar heb ik mijn spullen achtergelaten om vervolgens nog even door de stad te lopen. Ik at een een broodje in een geweldig zaakje, waar ik Indiers (ons gespreksonderwerp was cricket), Puerto Ricanen en een heleboel andere nationaliteiten aantrof. Ik heb nog Spaans zitten praten, want dat was wel de belangrijkste voertaal. Deze New Yorkers gingen heel relaxt met elkaar om, dus dat was super.
Daarna liep ik door Central Park langzaam naar beneden, om vervolgens de metro te pakken naar een school. Daar zou ik een concert bij gaan wonen van Michiel, een man die ik via het AIO (mijn jeugdorkest) ooit had leren kennen, en hij houdt zich daar nog steeds mee bezig. Ik had hem nauwelijks nog muziek horen maken, en daarom vond ik het wel grappig en leuk om daar eens naar toe te gaan, kortom ik was benieuwd. Vooral na de vele waarschuwingen die Michiel me had gegeven over hoe slecht het wel niet was. Dat viel best mee, en het was geen muzikale zelfmoord, dit waren gewoon hobby amateurmuzikanten.
Daarna gingen we een lekker hapje eten, en vervolgens bleef ik bij hem slapen. De volgende dag trok ik alleen Manhattan in, of liever gezegd uit, want ik nam eerst de kabelbaan van Manhattan naar Roosevelt Island, en daarna liep ik over van Manhattan over de Brooklynbridge naar een park waar ik van het uitzicht over Manhattan genoot. Daarna ging ik naar de westkant van Manhattan waar ook een park was. Heerlijk om doorheen te lopen, langs de waterkant. Toen was het tijd om naar het Whitney Museum of Modern Art te gaan, waar ik samen met Steven had afgesproken. Het was leuk om een middag met hem door te brengen. De hele dag kon ik me al vergapen aan in het groen geklede mensen, het was namelijk de Ierse St. Patrick-dag. Wat dat precies betekent weet ik niet, maar de bedoeling is om je helemaal klem te zuipen. Heel gezellig. Aan het eind van de middag moest ik ook afscheid nemen van Steve, die naar zijn werk ging en ik ging weer richting Michiel. Dat was wel speciaal in het midden van de stad, om zomaar afscheid te nemen.
Michiel en ik hadden afgesproken en samen gingen we naar de Bestbuy winkel. Mijn ouders hadden namelijk bedacht dat ik wel een laptop daar kon kopen. Na heel wat gedoe heb ik eindelijk een laptop gekocht (ik type er nu op) en helaas had ik daardoor Cindy op mij laten wachten. Cindy kwam me weer ophalen en samen reden we terug naar New Jersey, waar zij woonde. Juan (Cindy's vriend) en Joyce zaten op ons te wachten in een restaurant, waar ik chinese aubergine heb gegeten. Speciaal en lekker. Het restaurant heette Baumgarten, en er was van alles te krijgen, behalve Duits eten. ?! Achja, het mengelmoesje dat New York heet.
Ik dook alweer voor de laatste keer mijn bed in in Amerika. De volgende dag, vrijdag, zou ik namelijk naar huis gaan. Toen ik wakker werd en naar beneden ging lag er een banaan met een kaarsje voor mij klaar, het was mijn verjaardag! Er lag ook een nederlands briefje waarop Cindy mij feliciteerde. Heel leuk dat ze dat had opgezocht. Nadat ik met mijn ouders geskyped had en mijn spullen had ingepakt, nam Cindy mij mee naar een Japanse supermarkt in de buurt. Daar kon je ook heel lekker eten. Dat deden we! Geweldig, een grote zaal naast de supermarkt met aan de wand verschillende zaakjes waar je eten kon halen. Aan een wand kon je bestek pakken en een bekertje groene thee inschenken. Heel leuk.
We haalden mijn spullen op en vertrokken naar het vliegveld. Wonderbaarlijk was mijn tas in het geheel niet te zwaar. Hoe kon het? Omdat mijn tas zo was ingecheckt ging ik nog een halfuurtje met Cindy buitenzitten en hebben we gezellig zitten praten. Daarna bracht ze me naar de douane en kon ze niet verder. Ook van haar was het vreemd afscheid nemen. We lijken best op elkaar, en kunnen het ontzettend goed met elkaar vinden.
Na een lange, korte vlucht kwam ik thuis aan! Ik had al wat Nederlands gehoord(verschrikkelijk) en nu kwam ik dan echt door het poortje naar buiten, waar Joris Linsen al op mij stond te wachten voor een aflevering Hello Goodbye. Nee, gelukkig niet zeg. Nu kon ik lekker met mijn familie knuffelen en ze weer zien. Heel speciaal, en verdomd vertrouwd. Niets veranderd. We reden naar huis en lieten papa achter in Hilversum, en ik dook lekker mijn bedje in om wat bij te slapen.
Dank jullie allemaal, voor de interesse, de leuke reacties en berichten. Dat jullie allemaal de tijd nemen om mijn onzin te lezen, onbegrijpelijk, maar wel heel leuk. Het houdt op voor mij, al wil ik natuurlijk snel weer op reis. Misschien niet zo lang, maarja, het heeft me nu wel te pakken, dat reisvirus. Maar dat wordt toch wel bestreden door het blutantibiotica, want dat helpt niet. Kan je toch niet reizen als je geen geld hebt. (gelukkig zullen mijn ouders denken, maar ik geloof niet dat ik het met ze eens ben)
Voor de laatste keer een geschreven heel veel liefs,
Esther